bu mektup daima kendini eve dönmek zorunda hissedenlere,
ve hay aksi hiçbir zaman evi olmamışlara
-ki onlar bunu anlayacaklardır, başkası anlamaz.-
bu mektup babasız kızlar balosuna başı dik alnı açık gitmek zorunda kalanlara,
ve gerçekten bizim içimiz o kadar rahat o kadar hafif ki, balon olsak uçarmışız...
-çirkiniz, çirkiniz.-
bu mektup yaralarını daima kendi sarmak zorunda olanlara,
ama siz gölge etmeyin başka ihsan istemez.
-bırakın da gidelim.-
kısacası bu mektup kendini yalnız yürümek zorunda olduğunu düşünenlere,
hayır öyle değilsin.
çünkü bazen yalnızlıklar, çoğalırlar.
çoğalır ve ortak bir yalnızlığa dönüşürler.
bizim büyük çaresizliklerimiz olurlar yani.
hayır, sen yalnız yürümeyeceksin.
yalnız yürümeden de çoğalacağız.
biz babasız, evsiz ve yaralı çocuklar.
birlikte var olacağız.
